από Διονύσης Δελλής
Οι μέρες είναι... Γαλλικές. Και όχι άδικα. Πρώτα ο Ερίκ Αμπιντάλ. Και σήμερα κιόλας οι Αρτούρ Μαζουάκου και Ματιέ Ντοσεβί, ένα δίδυμο από τη Βαλενσιέν που υπογράφει και φορά Ερυθρόλευκα. Την τίμησε την συγκεκριμένη αγορά ο Ολυμπιακός για άλλη μια αγωνιστική περίοδο. Και αυτή τη στιγμή αν προσθέσει κάποιος τους με γαλλική παιδεία Μπονγκ, Ντινγκά, Γιαταμπαρέ προφανώς και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι δημιουργείται μια μικρή «παροικία» στο λιμάνι, που εξελίσσεται σε «δεύτερη» δύναμη του ρόστερ. Οι Γάλλοι.
Χθες όμως η μέρα ήταν της... πρώτης δύναμης. Των Ελλήνων. Και δεν αφορά αυτό τόσο στην ανακοίνωση των Αυλωνίτη και Θανάση Παπάζογλου που προστέθηκαν στην ομάδα για να δώσουν καλύτερες επιλογές μέσω του rotation, σε σχέση με τους Τάσο Παπάζογλου και Σέποβιτς που δεν υπολογίζονται. Η μέρα ήταν ελληνική διότι ανακοινώθηκε η επέκταση συμβολαίων του Δημήτρη Σιόβα και του Ανδρέα Σάμαρη. Δύο παίκτες πρωταγωνιστές στο εξαιρετικό πρώτο μισό της σεζόν για τον Ολυμπιακό.
Παίκτες κορμού που αποτέλεσαν πολύ μεγάλα κέρδη από την περσινή διαχείριση του έμψυχου δυναμικού. Ο Σιόβας θα ήταν βασικός στο Μουντιάλ, και όχι ο Μανωλάς. Έλαχε όμως ο τραυματισμός του και πλέον τρέχει από την αρχή για να καλύψει το χαμένο έδαφος. Είχε κερδίσει την εμπιστοσύνη του Σάντος, είχε κάνει πολλά βήματα προς τα εμπρός ο 26άχρονος αριστεροπόδαρος αμυντικός με την υψηλή τεχνική κατάρτιση. Το 2014 όμως δεν του πήγε. Τουλάχιστον μέχρι χθες, όταν και ανανέωσε την παραμονή του στον Ολυμπιακό για την επόμενη 4ετία.
Το 2014 δεν ήταν καλό και για τον Ανδρέα Σάμαρη που σταδιακά έχασε τη θέση του στην 11άδα του Ολυμπιακού από τον Ντινγκά. Για εκείνον όμως τα «μάγια» λύθηκαν στο Μουντιάλ. Η καταλυτική του συμβολή στην πρόκριση στους «16» στο ιστορικό πλέον ματς με την Ακτή τον έβαλε για τα καλά και πάλι στην συζήτηση. Θύμισε σε όλους ότι συζητάμε για έναν ποδοσφαιριστή με πραγματικά ενδιαφέρον πακέτο ικανοτήτων, που πέρσι ο Μίτσελ τον «λάνσαρε» ως αμυντικό χαφ και ο Σάντος με την Εθνική ως box to box. Δεν βρίσκεις εύκολα έλληνα ποδοσφαιριστή που να μπορεί να παίξει κάθε ρόλο στον άξονα, μιας ομάδας με τις ανάγκες του Ολυμπιακού. Πόσο μάλλον σε ηλικία 25 χρονών, έχοντας πλέον παραστάσεις επιπέδου Μουντιάλ και Τσάμπιονς Λιγκ.
Έχει καλό ελληνικό κορμό ο πρωταθλητής. Έχει μια πολύ ισχυρή ελληνική βάση. Και μέσω Μουντιάλ ξαναμπήκε για τα καλά στην κουβέντα και ο Χολέμπας, και ο Μανιάτης. Και είναι και ο Μανωλάς. Είναι ο Αβραάμ που όλο το καλοκαίρι δεν σταμάτησε να προπονείται ψάχνοντας τρόπο να καλύψει το χαμένο έδαφος. Αν προσθέσει κανείς την προσδοκία που έχει δημιουργήσει στον Ρέντη η απόκτηση του Κολοβού και βέβαια την επιθυμία του Μίτσελ να έχει μαζί του στην προετοιμασία παιδιά όπως ο Μπουχαλάκης και ο Διαμαντάκος τους οποίους πιστεύει πάρα πολύ και εκτιμά ότι μπορεί τη νέα περίοδο να βρουν ρόλο στην ομάδα, αντιλαμβάνεται ότι το «ελληνικό στοιχείο» μπορεί να συνεχίσει να είναι το κυρίαρχο στους πρωταθλητές.
Και αν κάποιος θελήσει να μιλήσει για ενδεχόμενες πωλήσεις Ελλήνων παικτών, που ίσως ακυρώνουν πολλά από τα παραπάνω; Εδώ Θα πρέπει να σταθεί σε πράγματα αυτονόητα. Πρώτα από όλα αυτό το καλοκαίρι δεν έχει φύγει ακόμη κανείς, παρά τα όσα ακούγονται, παρά τις καθημερινές αναφορές μέσω εξωτερικού κλπ. Δεύτερον ο Ολυμπιακός όποιος καμία ελληνική ομάδα, ξέρει ότι δεν πρέπει να κόψει τον δρόμο σε εκείνον που έχει τη φιλοδοξία να βρεθεί σε υψηλότερο επίπεδο. Και τρίτον κανείς ως τώρα –στην εποχή της διοίκησης Μαρινάκη- δεν έχει φύγει με χρήματα λιγότερα από ότι υπολογίζαμε οι περισσότεροι. Δεν υπάρχουν deal που ζημιώνουν το κλαμπ. Μόνη εξαίρεση ο Τοροσίδης που τελείωνε το συμβόλαιο του και που δεν ήθελε να μείνει άλλο στην χώρα μας, όπως ο ίδιος δημοσιοποίησε. Αν δεν έφευγε Γενάρη για τη Ρόμα, θα το έκανε μερικούς μήνες αργότερα.
Κατά τα άλλα; Ο Μήτρογλου πουλήθηκε 15 εκατ ευρώ σπάζοντας κάθε «εγχώριο» ρεκόρ. Και ο Φετφατζίδης 4,5 εκατ ευρώ συν ένα ποσοστό μεταπώλησης 20%. Αν κάποιος πέρσι τέτοια εποχή έκανε την υπόθεση ότι αυτοί οι δύο ποδοσφαιριστές θα έβαζαν στο ταμείο του συλλόγου είκοσι εκατ. ευρώ μέσα σε έξι μήνες, θα τον περνούσαν από υπέρμετρα φιλόδοξο ως... παρανοϊκό. Έγινε όμως. Και αυτός είναι ο οδηγός για τη συνέχεια.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου